ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ

Μες σ' έξι χρόνια πώς ανδρώθηκαν οι κήποι,
πώς φούντωσε η μικρή πορτοκαλιά,
πώς μεγαλώσαν τα όνειρα στων κοριτσιών τα μάτια...

Κι εγώ
πάλεψα έξι χρόνια σα θηρίο να ξεχάσω,
πάλεψα έξι χρόνια για ν' αλλάξω - τίποτα δεν άλλαξε.
Η ίδια γεύση στο στόμα μου,
η ίδια βουή στα μάτια μου,
η ίδια πληγή μες στην καρδιά μου και σε κάθε πόρο του κορμιού μου
πάντοτε ένα μικρό παιδί πονάει και κλαίει...

Βύρων Λεοντάρης, Ποιητική συλλογή Ορθοστασία [1957] στο ΨΥΧΟΣΤΑΣΙΑ